Bu kitabı çok önceleri okumuştum ve konusunu unutmuş olsam bile beni ağlattığını unutmamış olmamdan mı nedir gece 12’de görünce tekrardan okumak istedim ve sabah 6’da ancak elimden bırakıyorum, bu kadar uzun sürmesinin sebebi bazı noktalarda gözyaşlarımın sayfayı görmemi engellemesiydi. Romantik hikayeleri hiç sevmeyen ben nedense bu kitabı okurken çok etkileniyorum, bunun nedeni benim cepemde de hâla gizemini koruyor. Belki de her konuda ikinci erkek sendromu yaşayan benin yine Deniz’le sürüklenmesi ve onu yalnız bırakmak istememesi, esas kızımızın seçtiği Enes’in aslında ‘Kötü çocuk’ olma çabası içinde olmaması ve Enes ile Elif’in aşkları bu kadar barizken hala arada nerden geldiği belirsiz bariyerler olması... Nedeni nedir bilmem ama bu kitabın önümdeki bir ömür boyunca kütüphanemin bir köşesinde duracağını hisseder gibiyim :))